Esmer teninde yandığım Sebepsiz heyecanlarım Ah zulümsüz çektirişlerin Tasasız başımın tasası Boşvermişliğimin son durağı Özgürlüğümü perçemine sattığım Kehanetlerimin iyimser yanı Kamburu çıkmış hayallerimin Soytarıya dönüşü Şiirlerimin öznesi Sevda sözlerimin nesnesi Gidişlerimin varışı Gelişlerimin tümcesi Kışımın baharı İçimdeki sufinin dergahı Dergahsızlarımı teselligahı Gülüşlerinde ömürler yitirdiğim Vedalarında cinayetler işlenen Sana diyorum Sana

Suyu bayatlamıştı Bir parça kömürün çektiği son çizgiler Emelsiz bir hayatın yırtıkları gibi eğretileşmiş Ecelin acziyetiyle ihtişamı arasında kalmış bir kürek mahkumu Gökyüzünün mavisi ile karası Önüyle arkası gibi sıradanlaşmış Düşünüyordu belki Bir trajedi kaç perdedir Ve neden hep asillerin ölümü deprem yaratırdı Gündüz müydü yoksa gece Kaç karanlık zihnin dehlizinde Maşuklar son voltalarını atmıştı…

Güldü Yaşama sevincini katarak Gözlerinin nuruna Düşündürdü Mesafeler ölçülür şeydir Bir yoldan bir yola kaç metredir Peki ilahinin nişanesi bir benden bir bene menzil Bir ömür yeter mi Kuytusunda yatmaya Baktı Kanunsuz mülteciler gibi Kaçak, kaçamak Saklısında zihninin Mahkum bir anarşik İçti Çayından bir yudum Yerçekimine inat Yazılmış tüm doğrulara lanet Newton’a küfretmiyordu belki Ama…

Kirli bir adamım ben, pis Son pembesini yeşertmiş bir zakkum Son yaprağının ahengini izleyen bir çınar                                                                                            kadar kötü Son lokmayı ham yapmamış çocuk kadar Maviliklere kulaç atmayan son yaren gibi                                                                                            Kötüyüm                                                                                            Hayalsiz Son nikbinlik tohumunu ağulamış Son çayı soğutmuş Giderken elveda dememiş Kursağındaki yemi yavruları yerine Metresine sunmuş kuş kadar                                                                                            acımasız Titreyen mumun isli hayalinde…

Bir yanımda Aras akarken bahar coşkunluğuyla Bir yanım Uruguay’ın zafer türküleriyle şakıyor Güneşin doğduğu yerde ışığı avuçlayıp Bir yandan battığı yerde kalbim nuruyla doluyor Ölüm acıdır diyorum Ya ölümler çok mu tatlı Toprağımı kucaklıyorum Ama bir adım öteye götürmeye mecalim yok Şeriati’yi dinliyorum Bizi rahatsız etmeye gelmişti Bic marka kalemiyle rahatsız yumdu gözlerini Sevmediğim toprakların…

Kötü çok kötü Ve daha kötü günlerim olmuştu O en kötü günlerde Daha iyi günlere çıkmanın ümidi Hırpalamıştı hep bir tarafları Belki çizikler bırakmıştı Bugün Yarınki günün bugünden iyi olmayacağını Sonraki günün dehşetli saniyeleri Ve geleceğin onulmaz melankolisi Ümit saniyelerinin Hüzne çıkan kaldırımları Kaldırımların çiselenmiş göz yaşları Göz yaşlarının buğ tutmuş dramı Elbet daha kötü…

Gözümde iki damla yaş birikti Sebepsiz ve haince Gönlümde iki kuş öldü Önce kanadı kırıldı Sevdiğim bir abim vardı İnsan kendinin celladıdır derdi Yok derdim Hallac-ı Mansur Deniz Gezmiş Nefi Mumcu derdim Hepsi gizli bir intiharın failiydi derdi Sevdiğim bir abim vardı Gidenler kaybedenlerdir derdi Şimdi olsa sormak isterdim Kalanlar ne kazandı güzel abim? İki…

Ah Simirna Ahu zarımdan Güller bülbüle feryat etti Fuzûlî bir aşkın divanında Falları da sevmezdim Simirna Ta ki sen çıkana kadar Fincanların telvesi Gözü yaşlı kaldı, o ayrı Yanımdaydın Simirna Günlerce, haftalarca Gözlerinde gizemli bir gül buğusu Ağlayacaktın Mars’ta su bulmuşlar Simirna İnsanlar uzaya gidecek milyon kilometre Oysa sen Yek adım atmadın yanıma Yek demişken…

Gün gelir Gül gelir Gün gelir Ağu olur Zemheri gelir Naçarlara yağar kar Kış gelir Sevenleri aydınlatır kar İki kişi kavuşur Ömür olur Bir yar gider Ömür biter Sen gelirsin Biz olur Belki gelirsin Hiç olurum Bir uçak iner Vuslat ağlar Hicran biter Yüreğimde kuşun kanadı kırılır Kuş olur Kafesine girerim Kanatlanır Alevine pervane olurum…

Sevmek sevebilmek seni Avuçlarımı kanatırcasına güzel bir gülün dikenlerini avuçlarken Şehrin varoşlarında serserilerin hayallerinin tedavi edilmez melankolilerinde Benzetebilmek seni İstanbul’a mesela Fethedebilmek için benliğimden vazgeçtiğim Fatih olabilmek Yıldızlara ya da  Güzelliğini seyrederken sonsuz hülyalara dalabilmek için Ay ol veyahut tek ve biricik ama ışığı kendinden menkul Hissedebilmek seni Nefesini tüm benliğimde Nefesinde öldürebilmek hiçliğimi  Hiçlikten…