Kötü çok kötü
Ve daha kötü günlerim olmuştu
O en kötü günlerde
Daha iyi günlere çıkmanın ümidi
Hırpalamıştı hep bir tarafları
Belki çizikler bırakmıştı
Bugün
Yarınki günün bugünden iyi olmayacağını
Sonraki günün dehşetli saniyeleri
Ve geleceğin onulmaz melankolisi
Ümit saniyelerinin
Hüzne çıkan kaldırımları
Kaldırımların çiselenmiş göz yaşları
Göz yaşlarının buğ tutmuş dramı
Elbet daha kötü günler vardı
Her kötü günün ardında bir,
Bir gün ışığı özlemi;
Bir özlem en kötüsüdür oysa
Yanındadır ya da hiçtir
Vuslattır mutluluk
Özlem kulakların duygusal cellatıdır
Gözlerin akan pınarı
Yeşildir özlem
Enginlerinde ormanların bittiği değil
Gülüşlerinde insanların öldüğü.