Bir Şeyler Düşüyordu


Bir şeyler düşüyordu
İzin alma ihtiyacı hissetmeden
Bir şeyler bir şeyleri kırıyordu
Habersiz, umursamadan

Ok yaydan çıktığında
Nereye gideceğinden bihaberdi
Bir beylik lafı, bir umursamaz gaf
Yaralıyordu
Belki parçalıyordu

Son kadehin son damlası
Bir sergüzeşt haberi
Bir bade müjdesi olmayı yeğliyordu
Bir sarhoş narasına katıldığında
Son kahkasını ağlaklığına katmıştı çoktan

Bir dünya dönüyordu
Altımızda, kaç sevda namzetini
Kaç melankolik serseriyi
Kaç aşığı savurduğundan habersiz

Bir haber geliyordu
Karalığından aklığından bağımsız
Yazgısıydı sözün bilinmezlik

Çaresizlik tohumu ekildiğinde
Ne kadar toprağı paramparça
Edeceğini bilmiyordu
O da onun kaderiydi
Bu da bizim

Sondu kader
Sonsuzluk aşkının yetim evladı
Ölüyordu, ölüyorduk
İnsanlar yavaş yavaş öldüğüne
Seviniyordu

Seviyorduk naçar
Bir kucak dolusu çiçeği
Bir ağız dolusu kahkahayı
Cepte kalmış son parayı
Ölümüze, ölümümüze harcıyorduk


Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir