Bir Yel


Bir yel esti teninden
Kokunu getirmeye yeminli
Tel tel döküldü zülüflerin
Okşanmamış yerinden

Güz güneşi gülüşünde
Acı çekiyordu apansız
Son yaprağın soluşu
Amansız yokluğundan
ya da çaresiz

Abeceler seni yazmak için
Elifle başlamıyordu artık
Aynın kederi itilmişlikten değil
Aynının nuruna varamamaktan

Düzen yıkıldı
Kanunlar bozuldu
Doğruyla yanlış manasını kaybetti
Mülteci uykularında

Derin bir kuyunun
İniltili bir karasında
Suyun müjdecisiydin
Tüm susuzlara
Belki bir tekine


Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir