Çocuk dediğin; “yapma”deyince yapmaz, “yat” deyince yatar.
Çocuk dediğin; önüne konanı yer, yeni icatlar çıkarmaz
Çocuk dediğin; ders çalışır, dik kafalılık etmez.
Çocuk dediğin; çok soru sormaz, karşılık vermez.
Çocuk dediğin; paylanınca önüne bakar, evi dağıtmaz.
Çocuk dediğin; herşeyi istemez, her duyduğunu söylemez.
Çocuk dediğin; anasından, babasından korkar; “şimdi seni gebertirim” denince suspus olur.
Çocuk dediğin; her önüne gelenle oynamaz, büyüklerin vurduğu yerde gül biteceğini bilir.
Çocuk dediğin; verilen öğütlerin dışına çıkmaz, ağaca da çıkmaz, kapının önüne çıkar.
Çocuk dediğin; durmadan ıslık çalmaz, yemekten önce mandalina yemez.
Çocuk dediğin; hep top peşinde koşmaz, kuş peşinde de koşmaz, kız peşinde de koşmaz.
Çocuk dediğin; büyüklerin bir dediğini iki ettirmez, zırtpırt televizyonu açmaz.
Çocuk dediğin; söylenen işten kaçmaz, anasının babasının odasını açmaz, kapı çalınınca, koşup kapıyı açar.
Çocuk dediğin; insanın tepesine binmez, akşama kadar bisiklete de binmez.
Çocuk dediğin; kimsenin dalına basmaz, ıslak yerlere de basmaz.
Çocuk dediğin; sofrada adam gibi oturur, büyüklerin yanında oturmaz, haytalık etmez.
Çocuk dediğin; çocukluğunu bilir, saygı suygu bilir, dersini de bilir.
Çocuk dediğin; insanın kafasını şişirmez, pırtlatmak için avucunu şişirmez, çok gülmez.
Çocuk dediğin; çağrılınca gelir, yemek saatinde eve gelir, yüzüne bakılınca kendine gelir
Büyüklere gelince, onlar büyüktür. Herşeyi yapabilirler.
“Ve çocuklar yaşlanıp ölünceye dek her şeyi büyüklerin yapabileceklerine inanarak yaşarlar.”
Çetin Altan
1 Yorum